Droga neokatechumenalna w parafii św. Józefa
Prezbiterem wspólnoty jest ks. proboszcz Janusz Stefanek.
Ojciec Święty Jan Paweł II podczas jednego ze spotkań w roku 1980 powiedział: „Wspólnoty neokatechumenalne stawiają sobie za cel pomagać ludziom już ochrzczonym w tym, by zrozumieli, doceniali i przeżywali to ogromne szczęście, jakim jest sakrament chrztu. Czynią to poprzez drogę ewangelizacji, katechezy oraz poprzez udział w życiu liturgicznym. Ta intensywna i etapami rozwijająca się droga odwołuje się w jakiś sposób do starożytnego katechumenatu.”
Wspólnota spotyka się od marca 2012 r. dwa razy w tygodniu:
– środa godz. 19.00 – Liturgia Słowa
– sobota godz 19.00 – Eucharystia
Czym jest ta droga?
Statut drogi neokatechumenalnej mówi, że „nie jest ruchem, czy stowarzyszeniem, lecz narzędziem w łonie parafii, by na nowo przywieść do wiary ludzi, którzy ją porzucili.” Droga Neokatechumenalna zrodziła się w 1964 roku w Madrycie. Jej inicjatorami są Kiko Argüello i Carmen Hernandez, którzy głosili ewangelię Jezusa Chrystusa wśród ludzi ubogich. Po wielu latach doświadczeń, Papieska Rada do Spraw Świeckich zatwierdziła – najpierw na pięć lat ad experimentum, a w 2008 roku definitywnie – Statut Drogi Neokatechumenalnej. Droga została tam określona jako itinerarium formacji katolickiej ważnej dla społeczeństwa i czasów dzisiejszych (to sformułowanie pochodzi pierwotnie z listu Ogniqualvolta Jana Pawła II, z dnia 30 sierpnia 1990 r.) oraz jako jeden zesposobów diecezjalnej realizacji wtajemniczenia chrześcijańskiego i stałego wychowania wiary. Innymi słowy,
Droga stara się odpowiedzieć na aktualną potrzebę dogłębnego przygotowania do przeżycia najważniejszego dla chrześcijan sakramentu – Chrztu św. To przygotowanie jest niezbędne nietylko przed samym chrztem, ale także po jego przyjęciu. W Kościele pierwotnym rolę tę pełnił kilkuletni katechumenat. Dziś odradza się on w wielu krajach i diecezjach, przyjmując m.in. formę Drogi Neokatechumenalnej.
Droga Neokatechumenalna w ciągu ponad trzydziestu lat swego istnienia!
Droga Neokatechumenalna narodziła się na początku lat 60. XX w. na peryferiach Madrytu. Celem jej inicjatorów – Kiko Argüello i Carmen Hernández – była ewangelizacja ludzi oddalonych od Kościoła. Z czasem zaczęła obejmować też tych, którzy chcieli poznać, czym jest chrzest w ich życiu. Obecnie istnieje ponad 20000 wspólnot w 120 krajach, w 5 500 parafiach. Pierwsza wspólnota w Polsce powstała w Lublinie w roku 1976 przy kościele OO. Jezuitów na ul. Królewskiej 9, dzisiaj istnieje tu 18 grup formacyjnych.
Droga Neokatechumenalna jest itinerarium formacji katolickiej, która «pozostaje w służbie Biskupowi jako jeden ze sposobów diecezjalnej realizacji wtajemniczenia chrześcijańskiego i stałego wychowania wiary» (Statut, art. 1 § 2). Posiada ona publiczną osobowość prawną (por. Dekret Papieskiej Rady do Spraw Świeckich z 28 października 2004 r.).
Czym są Wspólnoty Neokatechumenalne?
Wspólnoty Neokatechumenalne istnieją wewnątrz Kościoła Powszechnego, są częścią aktualnej struktury danej parafii. Powstają wskutek głoszenia Dobrej Nowiny o Jezusie Chrystusie zmartwychwstałym, który zwyciężył śmieć i wciąż ma moc uwalniania nas z wszelkiego typu niewoli, od tego wszystkiego, co nas zabija i niszczy. Realizowana we wspólnotach droga ku wierze dojrzałej, stanowiąca Katechumenat pochrzcielny, opiera się na trójnogu, na który składają się trzy nierozdzielne elementy: Słowo Boże, Liturgia i Wspólnota.
Co jest misją Drogi Neokatechumenalnej wewnątrz parafii?
Droga Neokatechumenalna ma ukazywać w parafii nowy sposób przeżywania Ewangelii, mając na uwadze głębokie potrzeby człowieka otwierać w niej drogę wiary wzywają do nawrócenia.
Droga Neokatechumenalna – przeżywana w łonie parafii, w małych wspólnotach złożonych z osób w różnym wieku i zróżnicowanych społecznie – realizuje się według linii proponowanych przez Inicjatorów, zawartych w Statucie oraz w tomach nazwanych Orientamenti alle Équipes di Catechisti [Linie Orientacyjne dla Ekip Katechistów] (por. Statut, art. 2,2o); jej ostatecznym celem jest stopniowe prowadzenie wiernych do osobistej intymności z Jezusem Chrystusem i uczynienie ich aktywnymi podmiotami w Kościele i wiarygodnymi świadkami Dobrej Nowiny Zbawiciela (Święta Kongregacja Kultu Bożego, 6 stycznia 1972 r.).
Jak realizuje się ta misja?
Wspólnoty neokatechumenalne funkcjonują w łączności z Proboszczem, idąc w kierunku dawania z czasem znaków wiary, a więc miłości i jedności, według słów Chrystusa: „Miłujcie się wzajemnie tak, jak Ja was umiłowałem. Po tym wszyscy poznają, jesteście uczniami moimi” (J 13, 34–35) i „Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał” (J 17,23).
SŁOWO JAN PAWEŁ II DO DROGI NEOKATECHUMENALNEJ
„W naszym społeczeństwie, tak bardzo zlaicyzowanym, w którym religijna obojętność staje się coraz bardziej powszechna, a ludzie żyją często tak, jakby Boga nie było, wielu potrzebuje odkrywać na nowo sakramenty inicjacji chrześcijańskiej, a zwłaszcza sakrament chrztu. Droga jest z pewnością jedną z opatrznościowych odpowiedzi na tę pilną potrzebę. Spójrzmy na wasze wspólnoty: jak często odkrywa się w nich piękno i wielkość powołania otrzymanego na chrzcie! Z jaką gorliwością i oddaniem głosicie Ewangelię Jezusa Chrystusa, zwłaszcza ludziom najbardziej oddalonym! Jak wiele powołań do kapłaństwa i do życia zakonnego zrodziło się dzięki tej drodze formacji chrześcijańskiej!” – Przemówienie papieża Jana Pawła II do katechistów i prezbiterów Drogi Neokatechumenalnej (Rzym 21.09.2002)
